Tamam da Niye Buradayız?

selamlar. size aynı düşüncelerimde olduğu gibi hiçbir şeye bağlı kalmadan seslenmek istiyorum. “serbest atlayış” düşüncelerime bu ismi taktım. hayatım ve düşüncelerim arasında böyle bir bağ vardı. her ikisi de yükseklerden aşağıya bir düşüş…        eve attığım kedi benliğime nüfus etti birkaç ay önceydi. dinlediğim şarkının etkisine kapıldım. adımlarımı yavaşlatıp yolumu uzatma isteğime engel olamadım. cami önünde bir kedi etrafından geçen insanların paçalarına yapışıyor, sevin beni diye yalvarıyordu. az sonra sıra bana gelecekti. onunla karşılaşmamıza 20 adım ya var ya yoktu. içimden dualar ediyordum. onu ben sevmeliyim. aman aman sakın durup eğilmeyin sakın elinizi o kedinin başına sürüp sevmeyin ben geliyorum… koşsam ama kaçarsa hem şarkım aşırı slow neyse neyse yetiştim. şimdi önümde mükemmel sahneler canlanıyor. kucağıma alıp caminin bahçesine doğru geçtim. kulaklığımı çıkardım bir kedinin hrrr sesinden daha güzel bir şarkı olabilir mi? düşüncelere...

Merhaba! Olması gerekenlerin olması gereken vakitte olduğuna inandığım bu Dünya’da ve kaderde son birkaç aydır olan bir şey yok. Bir ikileme sokuyor bu durum. Ya olması gerekenler olmuyor -ki bu benim dünyaya olan inancımı sorgulatır. Ya da belki de olması gereken bir şey de yoktur artık. Yeterince olmuştur olan. Hani derler ya “olaysız dağılalım beyler!” işte olaysız olmak huzur veriyor. Ve açıkçası tam şu anda olmamanın mutluluğunu yaşıyorken, uzun zamandır zamandan ve boyuttan arındığımı hissediyor oluşumu yazıya dökmem gerektiğini hissettim. Su gibi akıp gitmek istiyorum. Su gibi; gidebilmek, sürekli bir yerlerde akıp ilerleyecek bir boşluk aramak istiyorum. Su formatına ne kadar yakınsanız kendinizden giderek kendi… amaan ne diyorum ‘allasen’ aslında bu yazıyı yazmaya karar vermeden önce kendime çok güzel bir söz söylemiştim. Şimdi aklıma gelmiyor. Belki de benimle kendim aramda kalmalıdır. Gerçi her birimiz yüzde seksen sudan ibaret değil miyiz? Neyse işte ‘su olmak kendin ...