Elem Beni Terk Etmiyor
Kafamın içinde belli belirsiz yankılanan o klasik müzik. Notalar uçuşuyor gözlerimin önünden. Gözlerim kapalı. Uyuyor muyum uyanık mıyım bilmiyorum. Gözlerimi iyice kapatıyorum. Şakaklarım ağrıyor. Umursamıyorum. Gözlerim belli belirsiz aralanırken beynimin içinde yankılanan müziğin telefonumdan geldiğini fark ettiğimde bilincim yerine geliyor. Hissediyorum. Telefonu elime almaya çalıştığımda kaslarım ağrıyor. Güçsüzleşiyorum. Kaç saattir yataktayım bilmiyorum. Kalmak zorunda mıyım gerçekten? Benim işim gücüm yok, tabi ki zorunda değilsin diye feryat kopuyor içimden. Bir sağa bir sola sıkılıp duruyorum. Yüz üstü yatıp halıyı seyrettiğimde telefonum çalıyor. Hayatın anlamı, uyku, hayat, yaşadığım günler film şeridi gibi gözlerimin önünden akarken, telefon bir kez daha çalmaya başlıyor. Okkalı bir küfür savurup zor bela kalkıyorum yataktan. Tuvalete gitmezsem altıma edeceğim. Bir alışkanlık gibi telefonu komodinin üzerinden alıyorum. Yüzümü yıkadığımda kendime geldiğim...