Ben Bunun Neresindeyim?

Bir şey var aklımda. Büyük bir fikir. Düşün, düşün, düşün… Bana fikrimi sormayın. Fikrimi açıklayabileceğim kelimeleri öğrenmedim. Kendimi tanımıyorum. İşte bu yüzden kim olduğumun da bir önemi yok. Benimle konuşanlar bilir; Duyamadım tekrar et, cümlesini çokça söylemek gerektiğini. Sesim çok yüksek çıkmaz ama içimde bir şeyler kıpır kıpır eder. İçim haykırmak ister. Bu haykırış hırpani değil aksine umut dolu, yaşam dolu, hayatımın her bir saniyesiyle dolu…

Büyük bir yanılgının ortasındaymışım. Bir yazı yazdım. Başa dönüp okudum. Ellerim titredi. Tanıdığım ben, bu sözleri duymaktan korkardı. Kabullendim. Kendimi kandırmanın sırası değil. Sıklıkla yaptığım gibi İsmet Özel’den bir mısra karaladım yazımın altına. ‘’ Çocukların üşüdükleri anlaşılıyor bütün yaşadıklarımdan’’ son kelimeyi karaladım. –yazdıklarımdan’’ diye ekledim ardından.

Neden dinlerim ki sürekli bu şiiri? Ben bu şiirin neresindeyim? Büyük fikrin önünde duran engeller işte beni ben yapan. Beni benden ayıransa yaşamım. Ben hangisiyim. Yazdıklarımdan korkuyorum, cesur değilim.

Bitmeyen bir mutsuzluğun ortasında gülüyorum. Geçmişim kâğıda geçti. Ne yaptım yıllarca. Yazdım hepsini. Baktım onlara. Utandım. Her yerimi yıllarca sökmüşüm. Yüzlerce insan dikmiş beni.

Yağmuru çağıracak kadar güzelmişim meğer. Ben tam ortasındaymışım her şeyin. Yaklaşmakta olan çoktan geçtiyse artık benim adım kimlerin hizasına yazılır?

_________

Bahsi geçen şiir: Karlı Bir Gece Vakti Bir Dostu Uyandırmak - İsmet Özel