Olmadı Yaşarım

Yazan: -

     


     Hayatımda güzel tek şey, gün doğumuydu sanırım. Her şeye rağmen gün doğumları...         

     Sıcak bir yaz akşamı, içinden çıkamadığım bunaltıcı düşler ve yeni bir dibe çöküş. Hani derler ya "dibe çöktüm en dipteyim" ben bilmiyorum dip neresidir. Hayat böyledir benim için. Çünkü dünyada gerçek olmayacak kadar gerçek olaylar olur.

     İnsan yaşamaya devam etmek için unutmak zorunda. Geçmişini, sevdiğini, düş kırıklıklarını... 

     Yağmurdan ıslanmış ve yere düşen sararmış yapraklar mezar taşlarına yapışıyordu. Yaprakları izlerken takıldım mezar taşlarındaki tarihe. Burada yazan doğum ve ölüm tarihine takılmayın siz de benim gibi. İnsanlar yaşarken defalarca ölür ve yeniden doğar.

     Ellerimi cebime soktuğum zaman görünmez olduğuma inanırım. 

     İnsanlar arasından geçip giderim. Fark etmez kimse beni. Kar gelmeden önce soğuğu ile titretir bedenleri. Üzerime giydiğim montlar fayda etmez o zaman. Yalvarmam gerekir insanlara. "Aranızdan birirnin omzuna yaslanabilir miyim? Ya da biraz kıvrılıp dizlerinize yaslansam da olur. O kadar yorgun ve kederliyim ki çıt çıkarmam kafamı bir insanın sevgisine yaslasam aylarca uyurum." Ah! Ne kadar ihtiyacım vardı sevilmeye ve bir insanın omuzlarında ağlayıp ona sımsıkı sarılmaya.

     Çiçekler açıyor, kuşlar ötüşüyor...

      İyi olmak nedir bilmiyorum. Uzun zaman oldu kendimde değilim. Kendimde olsam iyi olurdum herhalde. Zor aslında her gün kötü olmak. Bir noktadan sonra kötü olmaktan sıkılıp gereksiz bir mutluluk kaplıyor içimi. Unutuyorum her şeyi yeniden doğuyorum. İyi olmam gerek. İyi olayım, olmadı yaşarım. Mutluluğu da şöyle somut bir şekilde ölçebilsek ya. En azından mutlu olduğum zamanların kanıtı olur. (Mutluyum, bak hem de iki kilometredir.)

 



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bahsetsem Ne Fayda

Yazan: -
Resim
Bilsem anlatırdım. Hep sonradan oldu haberim. Ben de büyümek istedim, büyüyemedim. Tanık olan değil bizzat yaşayan anlarmış bazı şeyleri, ben nereden bileyim. Ben doğru dürüst yaşamadım ki, anlayamadım. Yaş aldıkça çenem düştü, hiç yaşamadığım şeyler hakkında atıp tuttum. Bu böyledir, şu şöyledir, o işler öyle değil. Kalbim çatlayıp yarılır gibi olmadan nereden bilecektim o sözün aslında neden bahsettiğini? Kulaklarım cayır cayır yanıp da buz tutmadan anlayabilir miydim o sahneyi? Çok da iyi bilirim aslında bu şiirler bu filmler hep yalan dolan, ağlatmak için yapıyorlar milleti. Bunu bile isteye okudum izledim hep, neye yaradı ki? Başıma gelmeden bilemedim, hatta hazırlıklı bile değildim. Çok değil iki saniye önce kahkahalar atan dostum bir anda karşımda hüngür hüngür ağlamaya başlayınca hissedeceğim çaresizliğe karşı uyarsalar beni bir şey ifade eder miydi? Reddedilmeyi tadan bir başka dostuma vereceğim tesellinin lakırdıdan başka bir şey olmadığını anlatsalar bana, bu beni durdurur m...
Oku »

Karanlığa Kahkaha

Yazan: -
Resim
Yıl 2005. Adem amcam Motorola cep telefonu almıştı o gün. Benim için hayatın başladığı an belki de oydu. Ondan öncesi, başkalarının anlattığı anılar... Beni ilgilendirmeyen hikâyeler. Mesela adını bile hatırlamadığım bir halam, yıllar sonra beni gördüğünde şöyle dedi: “Ya iki yaşındaydın ya da daha küçük... Sağ elini sobada yakmıştın. Biz buz ararken, yoğurt mu sürsek doktora mı götürsek derken, seni odada tek bırakmışız. Döndüğümüzde bu kez sol elini de yakmışsın. Elinde buz, gözünde yaş, iki eline baka baka ağlıyordun.” Ben hiçbirini hatırlamıyorum. Ama bu hikâyeye inanıyorum. Çünkü ben olsam, sağ elim yandığında kendi kendime “Bu, sol elim de yanacak demek değil,” derdim. Hep öyle düşündüm. Hayatım boyunca doğruyu, yanlışın içinden çıkararak bulmaya çalıştım. İçimden gelen sese güvendim. Düşüncelerimi susturmak için yaşadım belki de. Ve eğer gerçekten sol elimi de sobaya uzattıysam… bunu düşünerek yapmışımdır. Adem amcam Güngören’de otururdu. Bizim için ne yakın ne uzak bir yerdi. N...
Oku »

Dünyanın En Tahmin Edilebilir Adamı

Yazan: -
Resim
Bu seninle değil benimle ilgili. Sen sadece bir sebepsin benim için. Beni bilirsin: tipi vasat, boyu kısa, kalıbı zargana. Hani şiddetli bir rüzgarda her an uçabilirim. Dışım içime sirayet etmiş, zavallının tekiyim. Sesimi çıkarıp hakkımı savunamam ama alttan almayı iyi beceririm. Ağzım laf yapmaz, zaten anlatacak pek bir şeyim de yoktur. Belki ‘iyi çocuk’ diye bahsederler arkamdan, kimseye ‘hayır’ diyemediğimden muhtemelen. Besbelliyim, merak edilecek bir şey yok hakkımda. Hep buralardayım, beni arayan eliyle koymuş gibi bulur. Elimden çok iş gelmez, ortalamanın bir tık üstünde veya bir tık altındayım. Ben dünyanın en tahmin edilebilir adamıyım. Kendimi aşağılayıp teselli beklediğimi sanma sakın, iyi özelliklerim de yok değil. Ama sen hep yetersizliğimi hatırlattın bana. Bende eksik ne varsa yüzüme vurdun. Oysa benim şikayetim yoktu, halimden memnundum. Rutinimden şaşmaz, evimden çıkmazdım. İnan bana ben böyle yıkık bir adam değildim. Beni sen bu hale getirdin. Seni görmeden hemen önc...
Oku »