Ramazan Günlükleri 7: Yedi İklim, Üsküdar, Ramazan, İftar, Kükürt Dergi

Yazan: -

Dünyanın en güzel şehri benim için İstanbul’dur. İstanbul deyince aklıma iki yer gelir. Eyüpsultan ve Üsküdar. Eyüpsultan benim için evdir, memlekettir. Üsküdar deyince aklıma Yedi İklim gelir. Yedi İklim dergisi ve Ramazanın ilk cumasında gerçekleşen iftar. 2014’ten bu yana katılıyorum bu iftarlara. Tabii malum 2 senedir düzenlenmiyordu. Bu seneki iftarın şöyle bir özelliği de vardı. Yedi İklim dergisi artık Üsküdar’ın merkezinde Mihrimah Sultan Camii’nin yanıbaşındaki sokakta bir binaya taşındı. Yedi İklim dergisi hem bir kütüphane hem bir toplanma merkezi hem de yazarların kitaplarını bastığı bir yayıneviydi. Şimdi artık kafe olarak da hizmete açıldı. Oldukça güzel bir mekân olmuş. Açılışa katılmıştım zaten ama kalabalıktan ve yerin biraz darlığından dolayı vakit geçirme şansını bulamamıştım. Bu sefer iftara 1 saat kala iş çıkışı yeni mekânda daha fazla vakit geçirdim. İftardan sonra da çay ve sohbet eşliğinde Yedi İklim dergisini ve geleceğini konuştuk.

Esas değineceğim mesele benimle yaşıt olan bu derginin yeni bir hüviyet kazanmış olması. Tabii bu açıdan Yedi İklim’in artık Üsküdar’ın merkezi haline gelmesi işten bile değil. Dediğim gibi nasıl Üsküdar benim için İstanbul demekse, kültür sanat ve edebiyat için de Yedi İklim bir merkez haline gelmeli.

Bu arada çıkardığımız Kükürt Dergimizin de burada okurlara sunulmuş olması da beni en çok sevindiren şeylerden oldu. Kükürt Dergisi de bu açıdan daha iyi yerleri hakkediyor kesinlikle.

Katıldığım iftarlar içinde en huzur duyduğum ve hiçbir şekilde yemek israfının olmadığı bir etkinlikti.



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bahsetsem Ne Fayda

Yazan: -
Resim
Bilsem anlatırdım. Hep sonradan oldu haberim. Ben de büyümek istedim, büyüyemedim. Tanık olan değil bizzat yaşayan anlarmış bazı şeyleri, ben nereden bileyim. Ben doğru dürüst yaşamadım ki, anlayamadım. Yaş aldıkça çenem düştü, hiç yaşamadığım şeyler hakkında atıp tuttum. Bu böyledir, şu şöyledir, o işler öyle değil. Kalbim çatlayıp yarılır gibi olmadan nereden bilecektim o sözün aslında neden bahsettiğini? Kulaklarım cayır cayır yanıp da buz tutmadan anlayabilir miydim o sahneyi? Çok da iyi bilirim aslında bu şiirler bu filmler hep yalan dolan, ağlatmak için yapıyorlar milleti. Bunu bile isteye okudum izledim hep, neye yaradı ki? Başıma gelmeden bilemedim, hatta hazırlıklı bile değildim. Çok değil iki saniye önce kahkahalar atan dostum bir anda karşımda hüngür hüngür ağlamaya başlayınca hissedeceğim çaresizliğe karşı uyarsalar beni bir şey ifade eder miydi? Reddedilmeyi tadan bir başka dostuma vereceğim tesellinin lakırdıdan başka bir şey olmadığını anlatsalar bana, bu beni durdurur m...
Oku »

Karanlığa Kahkaha

Yazan: -
Resim
Yıl 2005. Adem amcam Motorola cep telefonu almıştı o gün. Benim için hayatın başladığı an belki de oydu. Ondan öncesi, başkalarının anlattığı anılar... Beni ilgilendirmeyen hikâyeler. Mesela adını bile hatırlamadığım bir halam, yıllar sonra beni gördüğünde şöyle dedi: “Ya iki yaşındaydın ya da daha küçük... Sağ elini sobada yakmıştın. Biz buz ararken, yoğurt mu sürsek doktora mı götürsek derken, seni odada tek bırakmışız. Döndüğümüzde bu kez sol elini de yakmışsın. Elinde buz, gözünde yaş, iki eline baka baka ağlıyordun.” Ben hiçbirini hatırlamıyorum. Ama bu hikâyeye inanıyorum. Çünkü ben olsam, sağ elim yandığında kendi kendime “Bu, sol elim de yanacak demek değil,” derdim. Hep öyle düşündüm. Hayatım boyunca doğruyu, yanlışın içinden çıkararak bulmaya çalıştım. İçimden gelen sese güvendim. Düşüncelerimi susturmak için yaşadım belki de. Ve eğer gerçekten sol elimi de sobaya uzattıysam… bunu düşünerek yapmışımdır. Adem amcam Güngören’de otururdu. Bizim için ne yakın ne uzak bir yerdi. N...
Oku »

Dünyanın En Tahmin Edilebilir Adamı

Yazan: -
Resim
Bu seninle değil benimle ilgili. Sen sadece bir sebepsin benim için. Beni bilirsin: tipi vasat, boyu kısa, kalıbı zargana. Hani şiddetli bir rüzgarda her an uçabilirim. Dışım içime sirayet etmiş, zavallının tekiyim. Sesimi çıkarıp hakkımı savunamam ama alttan almayı iyi beceririm. Ağzım laf yapmaz, zaten anlatacak pek bir şeyim de yoktur. Belki ‘iyi çocuk’ diye bahsederler arkamdan, kimseye ‘hayır’ diyemediğimden muhtemelen. Besbelliyim, merak edilecek bir şey yok hakkımda. Hep buralardayım, beni arayan eliyle koymuş gibi bulur. Elimden çok iş gelmez, ortalamanın bir tık üstünde veya bir tık altındayım. Ben dünyanın en tahmin edilebilir adamıyım. Kendimi aşağılayıp teselli beklediğimi sanma sakın, iyi özelliklerim de yok değil. Ama sen hep yetersizliğimi hatırlattın bana. Bende eksik ne varsa yüzüme vurdun. Oysa benim şikayetim yoktu, halimden memnundum. Rutinimden şaşmaz, evimden çıkmazdım. İnan bana ben böyle yıkık bir adam değildim. Beni sen bu hale getirdin. Seni görmeden hemen önc...
Oku »