Bahsetsem Ne Fayda

Bilsem anlatırdım. Hep sonradan oldu haberim. Ben de büyümek istedim, büyüyemedim. Tanık olan değil bizzat yaşayan anlarmış bazı şeyleri, ben nereden bileyim. Ben doğru dürüst yaşamadım ki, anlayamadım. Yaş aldıkça çenem düştü, hiç yaşamadığım şeyler hakkında atıp tuttum. Bu böyledir, şu şöyledir, o işler öyle değil.

Kalbim çatlayıp yarılır gibi olmadan nereden bilecektim o sözün aslında neden bahsettiğini? Kulaklarım cayır cayır yanıp da buz tutmadan anlayabilir miydim o sahneyi? Çok da iyi bilirim aslında bu şiirler bu filmler hep yalan dolan, ağlatmak için yapıyorlar milleti. Bunu bile isteye okudum izledim hep, neye yaradı ki? Başıma gelmeden bilemedim, hatta hazırlıklı bile değildim.

Çok değil iki saniye önce kahkahalar atan dostum bir anda karşımda hüngür hüngür ağlamaya başlayınca hissedeceğim çaresizliğe karşı uyarsalar beni bir şey ifade eder miydi? Reddedilmeyi tadan bir başka dostuma vereceğim tesellinin lakırdıdan başka bir şey olmadığını anlatsalar bana, bu beni durdurur muydu? Benden milyon tane daha olduğunu bile bile boyumu aşan hayaller kurmamam gerektiğini bana söylesen bile seni dinler miyim?

Ben akşam ezanı okunduğunda hep evdeydim. Hız sınırını hiç aşmadım, sinyal vermeden sağa sola sapmadım. Bana ‘yapma’ demenize gerek yok, ben zaten yapmadım. Bazen uyku bastırdı, göz kapaklarım kapandı. Bundandır herhalde, çok şey kaçırdım. Boşa gelip geçti zaman, ben hiç ama hiçbir şey yaşamadım. Belki sen de farkındasın, ben de kaybettim hevesimi. Şu an sanki en başında hiç heves etmemişim gibi. Belki tüm bunlar mazeretten başka bir şey değil. Belki de meydana çıkmaktan ödüm patlıyor, kaçak güreşiyorum. Ama oradan da diskalifiye olmuşum.

Allah aşkına söyle bana, ne işe yarayacaktı sana bunlardan bahsetsem? Herkes biliyor olanı biteni. Sana olan saygım sevgimle yarışır ve kazanırken, zaten bildiğin şeyleri anlatsam beni ukala bellemez miydin gerçekten? Bana yolladığın tüm mermileri şarjöre dizdim, namluya sürdüm. Belki gün olur deli cesaretiyle bir bir harcarım. Ne zaman bir şarkı yollasan dinledim. Şiir yazdın okudum. Seni hiç tanımayanlara senden bahsettim. Hiç layık olamayacağım güzellikleri sana yakıştırdım. Hiçbir şey gelmese de elimden, lütfen samimiyetime inan: hiçbir çaban boşa değildi. Bana öğrettiğin her şey ezberimde hala. Sen ne olursun yine yeniden şarkı söyle bana. Suspus otururum yine yanında. Anlamazsın, anlamayız nedenini ama emin ol gerçekten dinlerim seni. İstersen içine yalan da kat ama yeter ki kendinden, bizden söz et bana. Ben daha anlam veremezken kendime, anlamaya çalış beni. Sen de anlamazsan benim başka kimim kaldı ki?