Yüzde Bilmem Kaç

Yazan: -

Sıfır noktasındayım. Silahımı doğrulttuğum her hedefte aynı olasılık: yüzde sıfır. Boşuna şimdi yaygara koparmayalım. Mermiler israf olmasın. Herhalde sayıların bir bildiği vardır. Hemen öyle kestirip atmamak lazım. Abarttım yine kendimi tutamadım. Çünkü az da olsa hep bir imkan vardır. Kim bilir. Bir bakarsın küçük adamlar büyük işler başarır. Ama ben oldum olası düşük ihtimallere bel bağlamadım. Diyorum da ben kime ne anlatıyorum? Rüyamı hatırlamaya çalışırken alarm çalıyor uyanıyorum-

Zamandan bol bir şey yok elimde. Kalem kağıt alıp hesap kitap yapıyorum. Akla gelmeyecek ihtimaller geliyor aklıma. Kayda geçmedi ama hiçbiri kayda değer değil. Büyük laflar etmiyorum ki kimse beni iddiamdan vurmasın. Sanki bana kaldı. Kurduğum her cümlede bir hata payı: yüzde bir. Bir işe de yaradığından değil hani. Canım öyle istedi. İster alışkanlık de ister takıntı. Ne olur ne olmaz. Beni buraya kadar getiren ihtiyat mıydı?

Sonunda cevabı buluyorum. Yuvarlak içine alıyorum. Bütün şüphelerden kurtulmuşum. Yolun sonunu görmüş gibi gülümsüyorum. Acaba biraz acele mi karar veriyorum? Neyse ne. Ben üzerime düşeni yapmışım. Bu belirsizlikten de sıkıldım zaten. Ateşe hazırım: yüzde yüz. İyi o zaman öyle olsun. Soru artık gözümde anlamsız. Yüzdelerin bir önemi yok. Bitti artık rahatladım dediğim anda başa dönüyorum. Sahi ben en başta yola ne için çıkmıştım?

-Yoksa yine kafamda eskilerden bir film mi dönüyor? Açtım kendi hayatımı izliyorum. Kaldığım yerden oynat bakalım. İçim geçmiş yine uyuya kalmışım. Unutma beni heyecanlı yerinde uyandır.

Yorumlar

  1. burak karaman 6 Haziran 2020 12:16

    yazarın bilinmez dünyasına dalmak... o denli muhteşem ki her okuduğumda farklı bir cümlesine takılıp kalıyorum.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bahsetsem Ne Fayda

Yazan: -
Resim
Bilsem anlatırdım. Hep sonradan oldu haberim. Ben de büyümek istedim, büyüyemedim. Tanık olan değil bizzat yaşayan anlarmış bazı şeyleri, ben nereden bileyim. Ben doğru dürüst yaşamadım ki, anlayamadım. Yaş aldıkça çenem düştü, hiç yaşamadığım şeyler hakkında atıp tuttum. Bu böyledir, şu şöyledir, o işler öyle değil. Kalbim çatlayıp yarılır gibi olmadan nereden bilecektim o sözün aslında neden bahsettiğini? Kulaklarım cayır cayır yanıp da buz tutmadan anlayabilir miydim o sahneyi? Çok da iyi bilirim aslında bu şiirler bu filmler hep yalan dolan, ağlatmak için yapıyorlar milleti. Bunu bile isteye okudum izledim hep, neye yaradı ki? Başıma gelmeden bilemedim, hatta hazırlıklı bile değildim. Çok değil iki saniye önce kahkahalar atan dostum bir anda karşımda hüngür hüngür ağlamaya başlayınca hissedeceğim çaresizliğe karşı uyarsalar beni bir şey ifade eder miydi? Reddedilmeyi tadan bir başka dostuma vereceğim tesellinin lakırdıdan başka bir şey olmadığını anlatsalar bana, bu beni durdurur m...
Oku »

Karanlığa Kahkaha

Yazan: -
Resim
Yıl 2005. Adem amcam Motorola cep telefonu almıştı o gün. Benim için hayatın başladığı an belki de oydu. Ondan öncesi, başkalarının anlattığı anılar... Beni ilgilendirmeyen hikâyeler. Mesela adını bile hatırlamadığım bir halam, yıllar sonra beni gördüğünde şöyle dedi: “Ya iki yaşındaydın ya da daha küçük... Sağ elini sobada yakmıştın. Biz buz ararken, yoğurt mu sürsek doktora mı götürsek derken, seni odada tek bırakmışız. Döndüğümüzde bu kez sol elini de yakmışsın. Elinde buz, gözünde yaş, iki eline baka baka ağlıyordun.” Ben hiçbirini hatırlamıyorum. Ama bu hikâyeye inanıyorum. Çünkü ben olsam, sağ elim yandığında kendi kendime “Bu, sol elim de yanacak demek değil,” derdim. Hep öyle düşündüm. Hayatım boyunca doğruyu, yanlışın içinden çıkararak bulmaya çalıştım. İçimden gelen sese güvendim. Düşüncelerimi susturmak için yaşadım belki de. Ve eğer gerçekten sol elimi de sobaya uzattıysam… bunu düşünerek yapmışımdır. Adem amcam Güngören’de otururdu. Bizim için ne yakın ne uzak bir yerdi. N...
Oku »

Dünyanın En Tahmin Edilebilir Adamı

Yazan: -
Resim
Bu seninle değil benimle ilgili. Sen sadece bir sebepsin benim için. Beni bilirsin: tipi vasat, boyu kısa, kalıbı zargana. Hani şiddetli bir rüzgarda her an uçabilirim. Dışım içime sirayet etmiş, zavallının tekiyim. Sesimi çıkarıp hakkımı savunamam ama alttan almayı iyi beceririm. Ağzım laf yapmaz, zaten anlatacak pek bir şeyim de yoktur. Belki ‘iyi çocuk’ diye bahsederler arkamdan, kimseye ‘hayır’ diyemediğimden muhtemelen. Besbelliyim, merak edilecek bir şey yok hakkımda. Hep buralardayım, beni arayan eliyle koymuş gibi bulur. Elimden çok iş gelmez, ortalamanın bir tık üstünde veya bir tık altındayım. Ben dünyanın en tahmin edilebilir adamıyım. Kendimi aşağılayıp teselli beklediğimi sanma sakın, iyi özelliklerim de yok değil. Ama sen hep yetersizliğimi hatırlattın bana. Bende eksik ne varsa yüzüme vurdun. Oysa benim şikayetim yoktu, halimden memnundum. Rutinimden şaşmaz, evimden çıkmazdım. İnan bana ben böyle yıkık bir adam değildim. Beni sen bu hale getirdin. Seni görmeden hemen önc...
Oku »