Hayao Miyazaki Ve Naçizane Sanatsal Görüşler

Yazan: -







Yaptığı sanatın hakkını vererek, kolaya kaçmadan; işi ince eleyip, sık dokuyan sanatçılar benim için gerçek sanatçıdır. Japon manga sanatına hayat veren anime filmlerinin büyük üstadı Hayao Miyazaki de benim gözümde bu sanatçılardan biri olarak yer edindi. Bu sanat Japonların Walt Disney gibi Hollywood’un büyük stüdyolarından esinlenilerek kendi manga sanatlarını anime filmler olarak geliştirmesiyle başlamış. Hayao Miyazaki de dostu Isao Takahata ile birlikte Studyo Ghibli adında bir stüdyo kurarak bize muazzam eserler bırakmaya vesile olmuş. Anime, çoğu insanın gözünde çocukların izleyeceği çizgi filmler olarak nitelendirilebilir fakat Miyazaki ve animeleri eminim ki her yaştan pek çok insanın hayatına etki etmiş, ilham vermiştir. Nitekim ben her filminde bambaşka bir dünyada bambaşka bir heyecanın içinde buldum kendimi.
Bugünlerde Miyazaki’nin yeni projesi için çıkan haberde gördüğüme göre; bir anime film hazırlanırken, filmin bir dakikasının yaklaşık bir ayda tamamlandığını öğrendim. Bu tonton Japon dedemiz bu proje için toplam altmış animatör çalıştırıyormuş ve üç yıldır hazırlık aşamasında olan animenin henüz otuz altı dakikası tamamlanmış. Üstelik bu anime filmler her bir saniyesi el emeği ile kâğıda dökülerek dijital ortama aktarılıyor ve hareketlendiriliyormuş.

Her filminde hayal gücünün sınırlarını zorlayarak, sanki bir çocuğun zihninin yansıması gibi aktarıyor ve sahnelerdeki her bir ayrıntıyı ince ince eleyerek bize görsel şölen sunarak bir sanatın nasıl emek gerektirdiğini, kolaya kaçmadan işin hakkının nasıl verildiği dersini veriyor adeta. Bu emeğin karşılığı olarak da sizler filmleri izlerken hiç bitmesin istiyorsunuz ve o filmin içindeki bir karakteri kendiniz olarak görme heyecanı yaşıyorsunuz. Belki de böylesi başarılı bir emeğin sırrı, işini gerçekten severek yapmaktadır.




Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bahsetsem Ne Fayda

Yazan: -
Resim
Bilsem anlatırdım. Hep sonradan oldu haberim. Ben de büyümek istedim, büyüyemedim. Tanık olan değil bizzat yaşayan anlarmış bazı şeyleri, ben nereden bileyim. Ben doğru dürüst yaşamadım ki, anlayamadım. Yaş aldıkça çenem düştü, hiç yaşamadığım şeyler hakkında atıp tuttum. Bu böyledir, şu şöyledir, o işler öyle değil. Kalbim çatlayıp yarılır gibi olmadan nereden bilecektim o sözün aslında neden bahsettiğini? Kulaklarım cayır cayır yanıp da buz tutmadan anlayabilir miydim o sahneyi? Çok da iyi bilirim aslında bu şiirler bu filmler hep yalan dolan, ağlatmak için yapıyorlar milleti. Bunu bile isteye okudum izledim hep, neye yaradı ki? Başıma gelmeden bilemedim, hatta hazırlıklı bile değildim. Çok değil iki saniye önce kahkahalar atan dostum bir anda karşımda hüngür hüngür ağlamaya başlayınca hissedeceğim çaresizliğe karşı uyarsalar beni bir şey ifade eder miydi? Reddedilmeyi tadan bir başka dostuma vereceğim tesellinin lakırdıdan başka bir şey olmadığını anlatsalar bana, bu beni durdurur m...
Oku »

Karanlığa Kahkaha

Yazan: -
Resim
Yıl 2005. Adem amcam Motorola cep telefonu almıştı o gün. Benim için hayatın başladığı an belki de oydu. Ondan öncesi, başkalarının anlattığı anılar... Beni ilgilendirmeyen hikâyeler. Mesela adını bile hatırlamadığım bir halam, yıllar sonra beni gördüğünde şöyle dedi: “Ya iki yaşındaydın ya da daha küçük... Sağ elini sobada yakmıştın. Biz buz ararken, yoğurt mu sürsek doktora mı götürsek derken, seni odada tek bırakmışız. Döndüğümüzde bu kez sol elini de yakmışsın. Elinde buz, gözünde yaş, iki eline baka baka ağlıyordun.” Ben hiçbirini hatırlamıyorum. Ama bu hikâyeye inanıyorum. Çünkü ben olsam, sağ elim yandığında kendi kendime “Bu, sol elim de yanacak demek değil,” derdim. Hep öyle düşündüm. Hayatım boyunca doğruyu, yanlışın içinden çıkararak bulmaya çalıştım. İçimden gelen sese güvendim. Düşüncelerimi susturmak için yaşadım belki de. Ve eğer gerçekten sol elimi de sobaya uzattıysam… bunu düşünerek yapmışımdır. Adem amcam Güngören’de otururdu. Bizim için ne yakın ne uzak bir yerdi. N...
Oku »

Dünyanın En Tahmin Edilebilir Adamı

Yazan: -
Resim
Bu seninle değil benimle ilgili. Sen sadece bir sebepsin benim için. Beni bilirsin: tipi vasat, boyu kısa, kalıbı zargana. Hani şiddetli bir rüzgarda her an uçabilirim. Dışım içime sirayet etmiş, zavallının tekiyim. Sesimi çıkarıp hakkımı savunamam ama alttan almayı iyi beceririm. Ağzım laf yapmaz, zaten anlatacak pek bir şeyim de yoktur. Belki ‘iyi çocuk’ diye bahsederler arkamdan, kimseye ‘hayır’ diyemediğimden muhtemelen. Besbelliyim, merak edilecek bir şey yok hakkımda. Hep buralardayım, beni arayan eliyle koymuş gibi bulur. Elimden çok iş gelmez, ortalamanın bir tık üstünde veya bir tık altındayım. Ben dünyanın en tahmin edilebilir adamıyım. Kendimi aşağılayıp teselli beklediğimi sanma sakın, iyi özelliklerim de yok değil. Ama sen hep yetersizliğimi hatırlattın bana. Bende eksik ne varsa yüzüme vurdun. Oysa benim şikayetim yoktu, halimden memnundum. Rutinimden şaşmaz, evimden çıkmazdım. İnan bana ben böyle yıkık bir adam değildim. Beni sen bu hale getirdin. Seni görmeden hemen önc...
Oku »