Yapılacak Çok İş

Yazan: -
Boş sayfayı açıp, ellerim klavyedeki harflerin üzerinde gezinmeye başladığında takılıp kalıyorum boşlukta. O boşluk beni uzay boşluğundaki imkânlar gibi başka bir zamanın başka bir ânına götürüyor. Yetmiyor olmayacak şeylerin mümkünlüğünü düşünmeye başlıyorum. Orada her şey gerçekleşiyor. Başımdan aşağı kaynar sular dökülürken depremler oluyor yerin yedi kat diplerinden içime doğru. Yağmurlar yağıyor ama bunlar birer afet adeta. Zaten ona yağmur demiyorum ben. Başkaları diye bir ülke var. Bu ülkede herkes zalim. Her söz zalim. 

Ellerimi bağlamaya kıyamıyorum. Ellerimi bağlayabilsem de serbest bırakmak da hoşuma gitmiyor. Ellerim beni yanlış iplere götürüyor. İpler yükseklere asılıyor. Boynum dar. Boğazım düğüm. Düğüm kötü. Ben iyi değilim.

Cevap veremediğim sorulara yüz çevirmek ciddiyetimi bozuyor. Komiklik hoşuma gitmiyor. Sen benim ciddiyetimsin. Filimlerin inmesine az dakika var. Filimler indiğinde ciddiyetim dağılacak. Pompalı tüfekle de dağılabilir. Ben aşkı seçiyorum bu ciddi iş için. Kalbim dağılıyor. Toparlamak onlarca yıl sürüyor. Adımı değiştiriyorum olmuyor yüzümü değiştiriyorum olmuyor. Kendimi değiştiriyorum. Oluyor ama ben başka biri olduğum için geçmişi atlatmış olmanın bir anlamı kalmıyor.

Koşuyorsan muhakkak aşağı doğrudur. Yavaşladıysan yukarı çıkıyorsun. Yalnızım. Terliyim. Kendimi kaybetmeyi sevmiyorum. Kontrol etmeyi istiyorum. Bana bir kalem lazım.

Yorumlar

  1. Süheyl Varol 26 Mayıs 2020 22:12

    Üstadım yine döktürmüşsünüz

    YanıtlaSil
  2. Muhammed Cemal26 Mayıs 2020 22:18

    Estağfurullah efendim, o sizin "döktürenleri görme" yeteneğiniz

    YanıtlaSil
  3. Habib Özi27 Mayıs 2020 17:47

    yeni keşfettiğim bir şarkıyı bıkana kadar dinlediğim gibi tekrar tekrar okuyorum yazıyı.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Mete Alper27 Mayıs 2020 20:08

      her okuyuşta farklı bir cümlesine dikkat kesiliyorum.

      Sil
    2. burak karaman 27 Mayıs 2020 23:32

      keşke kitap olsaydı da altını özenle çizebilseydik

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bahsetsem Ne Fayda

Yazan: -
Resim
Bilsem anlatırdım. Hep sonradan oldu haberim. Ben de büyümek istedim, büyüyemedim. Tanık olan değil bizzat yaşayan anlarmış bazı şeyleri, ben nereden bileyim. Ben doğru dürüst yaşamadım ki, anlayamadım. Yaş aldıkça çenem düştü, hiç yaşamadığım şeyler hakkında atıp tuttum. Bu böyledir, şu şöyledir, o işler öyle değil. Kalbim çatlayıp yarılır gibi olmadan nereden bilecektim o sözün aslında neden bahsettiğini? Kulaklarım cayır cayır yanıp da buz tutmadan anlayabilir miydim o sahneyi? Çok da iyi bilirim aslında bu şiirler bu filmler hep yalan dolan, ağlatmak için yapıyorlar milleti. Bunu bile isteye okudum izledim hep, neye yaradı ki? Başıma gelmeden bilemedim, hatta hazırlıklı bile değildim. Çok değil iki saniye önce kahkahalar atan dostum bir anda karşımda hüngür hüngür ağlamaya başlayınca hissedeceğim çaresizliğe karşı uyarsalar beni bir şey ifade eder miydi? Reddedilmeyi tadan bir başka dostuma vereceğim tesellinin lakırdıdan başka bir şey olmadığını anlatsalar bana, bu beni durdurur m...
Oku »

Karanlığa Kahkaha

Yazan: -
Resim
Yıl 2005. Adem amcam Motorola cep telefonu almıştı o gün. Benim için hayatın başladığı an belki de oydu. Ondan öncesi, başkalarının anlattığı anılar... Beni ilgilendirmeyen hikâyeler. Mesela adını bile hatırlamadığım bir halam, yıllar sonra beni gördüğünde şöyle dedi: “Ya iki yaşındaydın ya da daha küçük... Sağ elini sobada yakmıştın. Biz buz ararken, yoğurt mu sürsek doktora mı götürsek derken, seni odada tek bırakmışız. Döndüğümüzde bu kez sol elini de yakmışsın. Elinde buz, gözünde yaş, iki eline baka baka ağlıyordun.” Ben hiçbirini hatırlamıyorum. Ama bu hikâyeye inanıyorum. Çünkü ben olsam, sağ elim yandığında kendi kendime “Bu, sol elim de yanacak demek değil,” derdim. Hep öyle düşündüm. Hayatım boyunca doğruyu, yanlışın içinden çıkararak bulmaya çalıştım. İçimden gelen sese güvendim. Düşüncelerimi susturmak için yaşadım belki de. Ve eğer gerçekten sol elimi de sobaya uzattıysam… bunu düşünerek yapmışımdır. Adem amcam Güngören’de otururdu. Bizim için ne yakın ne uzak bir yerdi. N...
Oku »

Dünyanın En Tahmin Edilebilir Adamı

Yazan: -
Resim
Bu seninle değil benimle ilgili. Sen sadece bir sebepsin benim için. Beni bilirsin: tipi vasat, boyu kısa, kalıbı zargana. Hani şiddetli bir rüzgarda her an uçabilirim. Dışım içime sirayet etmiş, zavallının tekiyim. Sesimi çıkarıp hakkımı savunamam ama alttan almayı iyi beceririm. Ağzım laf yapmaz, zaten anlatacak pek bir şeyim de yoktur. Belki ‘iyi çocuk’ diye bahsederler arkamdan, kimseye ‘hayır’ diyemediğimden muhtemelen. Besbelliyim, merak edilecek bir şey yok hakkımda. Hep buralardayım, beni arayan eliyle koymuş gibi bulur. Elimden çok iş gelmez, ortalamanın bir tık üstünde veya bir tık altındayım. Ben dünyanın en tahmin edilebilir adamıyım. Kendimi aşağılayıp teselli beklediğimi sanma sakın, iyi özelliklerim de yok değil. Ama sen hep yetersizliğimi hatırlattın bana. Bende eksik ne varsa yüzüme vurdun. Oysa benim şikayetim yoktu, halimden memnundum. Rutinimden şaşmaz, evimden çıkmazdım. İnan bana ben böyle yıkık bir adam değildim. Beni sen bu hale getirdin. Seni görmeden hemen önc...
Oku »