Güneş Işığı

Yazan: -

  Şimdi evimin kıymetini daha iyi anlıyorum. Odamın içine süzülen güneş ışığına sarılmak istiyorum. Sabah, öğle, akşam daha çok farkında olsaydım. Bol bol fotoğrafını çekseydim, odama süzülen güneş ışığını. Bir şeyler de yazabilirdim güneş ışığına bakarak. Şimdi evden ayrılırken bu güzel detayların farkına ve detayına varıyorum. Bavulum yatağın ortasında, annem bavulu üzgün üzgün süzüyor, bende süzülen güneş ışığını.

- Üşütme oralarda annem. Sıkı giyin tamam mı?
- Tamam anne. Ben yerleşeyim babamla gelirsiniz. Merak etme aklın bende kalmasın.
- Nasıl kalmasın oğlum. İlk defa evden uzağa gidiyorsun. Sen gidince ev sessizleşecek babanla birbirimizi yiyicez.
- Sizde ne zamandır tek kalmıyorsunuz. Birbirinizi dinlemeyi öğrenirsiniz. Baktın sıkıldın gelirsin yanıma 6 saat yol. Anne-oğul Ankara'yı gezeriz.
- Sen hayırlıysa git oğlum. Sonrasını düşünürüz.
- Vakit geldi anne. Şimdi çıkarsam anca otogarda olurum. Gel sarılayım sana. Tamam anne. Dünyanın öbür ucuna gitmiyorum ya. 6 saatlik uzaklıktayım. Ağlama bak. Böyle yapacaksan bırakırım öğretmenliği. Çok da isteyerek gitmiyorum ya. Neyse, babama da selam söyle.
- Anneyim bende oğlum, bakkala gitsen bile aklım sende kalıyor. Hem o nasıl laf okudun ettin, öğretmen oldun elin ekmek tutacak. Çocuklara ders anlatacaksın, iyi insan olmaları gerektiğini öğreteceksin.
- Tamam anne. Hadi geç kalıyorum. Allahaısmarladık.
- Allaha emanet ol, canım oğlum.

 Apartman kokusunu doldurdum ciğerlerime. Evden ayrılmıyor olsam, nefesimi tutarak çıkardım apartmandan. Şimdi öyle mi? Demir korkulukların güzel olduğunu evden ayrılırken farkına varıyorum. Ne kadar da şirin korkuluklarımız varmış. Mermerler desenli ve şık. Başım döne döne inerdim merdivenlerden, şimdi tatlı baş dönmesiyle iniyorum, son kez tadını çıkara çıkara. Demir kapı senden özür diliyorum çok canını yaktım affet. Ne yapayım oğlum, anahtarım yoktu tekme tokat giriştim sana. Sende amma inatçı çıktın. Sağlam demir kapıymışsın helal olsun. Görevin belli anahtarı olan girer, anahtarı olmayan giremez. Sen görevini yaptın, ne kadar senin koruduğun apartmanda yaşasam da anahtarım olmadığı için beni almadın. Helal olsun lan sana demir gibisin maşallah. Buralar sana emanet allahaısmarladık.




Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bahsetsem Ne Fayda

Yazan: -
Resim
Bilsem anlatırdım. Hep sonradan oldu haberim. Ben de büyümek istedim, büyüyemedim. Tanık olan değil bizzat yaşayan anlarmış bazı şeyleri, ben nereden bileyim. Ben doğru dürüst yaşamadım ki, anlayamadım. Yaş aldıkça çenem düştü, hiç yaşamadığım şeyler hakkında atıp tuttum. Bu böyledir, şu şöyledir, o işler öyle değil. Kalbim çatlayıp yarılır gibi olmadan nereden bilecektim o sözün aslında neden bahsettiğini? Kulaklarım cayır cayır yanıp da buz tutmadan anlayabilir miydim o sahneyi? Çok da iyi bilirim aslında bu şiirler bu filmler hep yalan dolan, ağlatmak için yapıyorlar milleti. Bunu bile isteye okudum izledim hep, neye yaradı ki? Başıma gelmeden bilemedim, hatta hazırlıklı bile değildim. Çok değil iki saniye önce kahkahalar atan dostum bir anda karşımda hüngür hüngür ağlamaya başlayınca hissedeceğim çaresizliğe karşı uyarsalar beni bir şey ifade eder miydi? Reddedilmeyi tadan bir başka dostuma vereceğim tesellinin lakırdıdan başka bir şey olmadığını anlatsalar bana, bu beni durdurur m...
Oku »

Karanlığa Kahkaha

Yazan: -
Resim
Yıl 2005. Adem amcam Motorola cep telefonu almıştı o gün. Benim için hayatın başladığı an belki de oydu. Ondan öncesi, başkalarının anlattığı anılar... Beni ilgilendirmeyen hikâyeler. Mesela adını bile hatırlamadığım bir halam, yıllar sonra beni gördüğünde şöyle dedi: “Ya iki yaşındaydın ya da daha küçük... Sağ elini sobada yakmıştın. Biz buz ararken, yoğurt mu sürsek doktora mı götürsek derken, seni odada tek bırakmışız. Döndüğümüzde bu kez sol elini de yakmışsın. Elinde buz, gözünde yaş, iki eline baka baka ağlıyordun.” Ben hiçbirini hatırlamıyorum. Ama bu hikâyeye inanıyorum. Çünkü ben olsam, sağ elim yandığında kendi kendime “Bu, sol elim de yanacak demek değil,” derdim. Hep öyle düşündüm. Hayatım boyunca doğruyu, yanlışın içinden çıkararak bulmaya çalıştım. İçimden gelen sese güvendim. Düşüncelerimi susturmak için yaşadım belki de. Ve eğer gerçekten sol elimi de sobaya uzattıysam… bunu düşünerek yapmışımdır. Adem amcam Güngören’de otururdu. Bizim için ne yakın ne uzak bir yerdi. N...
Oku »

Dünyanın En Tahmin Edilebilir Adamı

Yazan: -
Resim
Bu seninle değil benimle ilgili. Sen sadece bir sebepsin benim için. Beni bilirsin: tipi vasat, boyu kısa, kalıbı zargana. Hani şiddetli bir rüzgarda her an uçabilirim. Dışım içime sirayet etmiş, zavallının tekiyim. Sesimi çıkarıp hakkımı savunamam ama alttan almayı iyi beceririm. Ağzım laf yapmaz, zaten anlatacak pek bir şeyim de yoktur. Belki ‘iyi çocuk’ diye bahsederler arkamdan, kimseye ‘hayır’ diyemediğimden muhtemelen. Besbelliyim, merak edilecek bir şey yok hakkımda. Hep buralardayım, beni arayan eliyle koymuş gibi bulur. Elimden çok iş gelmez, ortalamanın bir tık üstünde veya bir tık altındayım. Ben dünyanın en tahmin edilebilir adamıyım. Kendimi aşağılayıp teselli beklediğimi sanma sakın, iyi özelliklerim de yok değil. Ama sen hep yetersizliğimi hatırlattın bana. Bende eksik ne varsa yüzüme vurdun. Oysa benim şikayetim yoktu, halimden memnundum. Rutinimden şaşmaz, evimden çıkmazdım. İnan bana ben böyle yıkık bir adam değildim. Beni sen bu hale getirdin. Seni görmeden hemen önc...
Oku »