On Sekiz Koltuklu Pejo

Yazan: -

Bizim minik bakkalımız var. İçinde çikolatalar, şekerler, çitozlar, kolalar... Hepsinden yemek, içmek istiyorum ama babam kızar diye korkuyorum. Babama soruyorum. Baba hepsini niye yiyemiyorum? Babam da diyor ki;... Çalış ye, sonra bir  daha çalış, bir daha ye, öyle daha çok zevk alırsın diyor. Ama ben çalışmadan yiyip içmek istiyorum. Bakkal bizim değil mi? Hem ben küçüğüm, ağbimler çalışsın ben yiyim, içiyim. Babamdan korktuğum için, istediğimi yiyemedim. Dışarı çıktım, ellerimi yere sürdüm, babamın yanına gidip, bak baba çalıştım şimdi yiyebilir miyim? dedim. Babam gülerek istediğini yiyebilirsin dedi. Çikolatayı yerken babam hala gülüyordu. Bizim bir de on sekiz koltuklu pejomuz var. Dedem bakkala bakarken, babam on sekiz koltuklu pejonun arkasında uyurdu. Ses çıkarmadan on sekiz koltuklu pejonun içine otururdum. Babamı uyurken izlemek hoşuma giderdi. On sekiz koltuklu pejo, babam ve ben... Yanımıza hanımeller ve küçüklerinden fanta birde kasette biri çok güzel şeyler söylüyordu. Baba kim bu ağbi? dedim. Barış Manço dedi. Çok sevdim bu ağbiyi dedim. On sekiz koltuklu pejomuza insanlar binmeye başladı. Niye biniyorsunuz ki? Ben ne güzel Barış ağbiyi dinliyordum. Fanta içip, hanımeller yiyordum, babam da bana gülüyordu. Kel bir ağbi var. Hep bana sataşıyor. Hırkamı alıyor,beni sinirlendiriyor. On sekiz koltuklu pejomuza binmesini istemiyorum. Kel olan adamları sevmiyorum. Yanıma oturan şişman bir ağbi var.Gelirken hep dondurma getiriyor. Babam, ben, ağbi ve dondurma. Şişman adamları seviyorum.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bahsetsem Ne Fayda

Yazan: -
Resim
Bilsem anlatırdım. Hep sonradan oldu haberim. Ben de büyümek istedim, büyüyemedim. Tanık olan değil bizzat yaşayan anlarmış bazı şeyleri, ben nereden bileyim. Ben doğru dürüst yaşamadım ki, anlayamadım. Yaş aldıkça çenem düştü, hiç yaşamadığım şeyler hakkında atıp tuttum. Bu böyledir, şu şöyledir, o işler öyle değil. Kalbim çatlayıp yarılır gibi olmadan nereden bilecektim o sözün aslında neden bahsettiğini? Kulaklarım cayır cayır yanıp da buz tutmadan anlayabilir miydim o sahneyi? Çok da iyi bilirim aslında bu şiirler bu filmler hep yalan dolan, ağlatmak için yapıyorlar milleti. Bunu bile isteye okudum izledim hep, neye yaradı ki? Başıma gelmeden bilemedim, hatta hazırlıklı bile değildim. Çok değil iki saniye önce kahkahalar atan dostum bir anda karşımda hüngür hüngür ağlamaya başlayınca hissedeceğim çaresizliğe karşı uyarsalar beni bir şey ifade eder miydi? Reddedilmeyi tadan bir başka dostuma vereceğim tesellinin lakırdıdan başka bir şey olmadığını anlatsalar bana, bu beni durdurur m...
Oku »

Karanlığa Kahkaha

Yazan: -
Resim
Yıl 2005. Adem amcam Motorola cep telefonu almıştı o gün. Benim için hayatın başladığı an belki de oydu. Ondan öncesi, başkalarının anlattığı anılar... Beni ilgilendirmeyen hikâyeler. Mesela adını bile hatırlamadığım bir halam, yıllar sonra beni gördüğünde şöyle dedi: “Ya iki yaşındaydın ya da daha küçük... Sağ elini sobada yakmıştın. Biz buz ararken, yoğurt mu sürsek doktora mı götürsek derken, seni odada tek bırakmışız. Döndüğümüzde bu kez sol elini de yakmışsın. Elinde buz, gözünde yaş, iki eline baka baka ağlıyordun.” Ben hiçbirini hatırlamıyorum. Ama bu hikâyeye inanıyorum. Çünkü ben olsam, sağ elim yandığında kendi kendime “Bu, sol elim de yanacak demek değil,” derdim. Hep öyle düşündüm. Hayatım boyunca doğruyu, yanlışın içinden çıkararak bulmaya çalıştım. İçimden gelen sese güvendim. Düşüncelerimi susturmak için yaşadım belki de. Ve eğer gerçekten sol elimi de sobaya uzattıysam… bunu düşünerek yapmışımdır. Adem amcam Güngören’de otururdu. Bizim için ne yakın ne uzak bir yerdi. N...
Oku »

Dünyanın En Tahmin Edilebilir Adamı

Yazan: -
Resim
Bu seninle değil benimle ilgili. Sen sadece bir sebepsin benim için. Beni bilirsin: tipi vasat, boyu kısa, kalıbı zargana. Hani şiddetli bir rüzgarda her an uçabilirim. Dışım içime sirayet etmiş, zavallının tekiyim. Sesimi çıkarıp hakkımı savunamam ama alttan almayı iyi beceririm. Ağzım laf yapmaz, zaten anlatacak pek bir şeyim de yoktur. Belki ‘iyi çocuk’ diye bahsederler arkamdan, kimseye ‘hayır’ diyemediğimden muhtemelen. Besbelliyim, merak edilecek bir şey yok hakkımda. Hep buralardayım, beni arayan eliyle koymuş gibi bulur. Elimden çok iş gelmez, ortalamanın bir tık üstünde veya bir tık altındayım. Ben dünyanın en tahmin edilebilir adamıyım. Kendimi aşağılayıp teselli beklediğimi sanma sakın, iyi özelliklerim de yok değil. Ama sen hep yetersizliğimi hatırlattın bana. Bende eksik ne varsa yüzüme vurdun. Oysa benim şikayetim yoktu, halimden memnundum. Rutinimden şaşmaz, evimden çıkmazdım. İnan bana ben böyle yıkık bir adam değildim. Beni sen bu hale getirdin. Seni görmeden hemen önc...
Oku »