Laf mı Salatası Yoksa Gerilla mı Savaşı

Yazan: -
                   
Bana öyle geliyor ki sevgili dostum, sen kaçak güreşmeyi seviyorsun. Meydan savaşında yenilmekten korkuyorsun. Halbuki sen de biliyorsun ki bu işler biraz da meydana çıkmakla olur. Cesaretini nasıl ortaya çıkarabileceğini sanıyorsun. Yenilginin seni küçültmeyeceğini en iyi senin bilmen lazım. İzlediğin filmlerde yok mu seni harekete geçirecek herhangi bir kahraman. Kahramana kelimesine takılma sakın. Kimse senden kahramanlık beklemiyor. Herkes kendi hikâyesinin kahramanıdır zaten. Öyle değil mi? Bence öyle. Ne bekliyorsun? Silahı eline al ve sıkmaya başla. Emin ol doğrulttuğun her yer düşman safları olacak. Ellerinin seni yanlış yere götürmeyeceğinden eminim. Hem şiir var biliyorsun. Şiir en çok da bunun için var. Sözlerin var. Bakışların. Değerlendirmelerin. Sonra inançların var. Seni her defasında bıraktığın yere döndüren ordan başlatan. Sana bakmayayım da kime bakayım be dostum. Sen benim umudum olmayacaksın da kimin olacaksın. Kimsenin bir umudu olmamayı bir tercih mi sanıyorsun. Tercih zannetmediğin her şey senin kaçışın. Yüzüne vurulacak yumruklara tahammülün var mı, bence yok. Ne zaman sana bir silah göndersem bir kenara koymadığını söyleme bana şimdi. Ne yani çöpe mi attın. Hayır, zannetmiyorum.

                         Sen seçilmiş biri değilsin. Öyleymişsin gibi davranmayı bırak. Ama hepten önemsiz de değilsin ki seni sana bırakalım. Kim kendi başına bırakılmıştır ki şu dünyada. Hiçbir şey hiçbir kimse kendi kendine yaşamayı bir tercih olarak görmemeli. Neler yapabileceğini görsen yapabilecek misin? Yapmayı tercih edecek misin acaba? Koltuklarda hiç konuşmadan tepkisiz sessiz sakin otururken şimdi neler yaptığına bakmayacak mısın? Bu yaptıkların seni bütün tercihlerden uzak durmaya götürmüş olmamalı. Olmamalı.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bahsetsem Ne Fayda

Yazan: -
Resim
Bilsem anlatırdım. Hep sonradan oldu haberim. Ben de büyümek istedim, büyüyemedim. Tanık olan değil bizzat yaşayan anlarmış bazı şeyleri, ben nereden bileyim. Ben doğru dürüst yaşamadım ki, anlayamadım. Yaş aldıkça çenem düştü, hiç yaşamadığım şeyler hakkında atıp tuttum. Bu böyledir, şu şöyledir, o işler öyle değil. Kalbim çatlayıp yarılır gibi olmadan nereden bilecektim o sözün aslında neden bahsettiğini? Kulaklarım cayır cayır yanıp da buz tutmadan anlayabilir miydim o sahneyi? Çok da iyi bilirim aslında bu şiirler bu filmler hep yalan dolan, ağlatmak için yapıyorlar milleti. Bunu bile isteye okudum izledim hep, neye yaradı ki? Başıma gelmeden bilemedim, hatta hazırlıklı bile değildim. Çok değil iki saniye önce kahkahalar atan dostum bir anda karşımda hüngür hüngür ağlamaya başlayınca hissedeceğim çaresizliğe karşı uyarsalar beni bir şey ifade eder miydi? Reddedilmeyi tadan bir başka dostuma vereceğim tesellinin lakırdıdan başka bir şey olmadığını anlatsalar bana, bu beni durdurur m...
Oku »

Karanlığa Kahkaha

Yazan: -
Resim
Yıl 2005. Adem amcam Motorola cep telefonu almıştı o gün. Benim için hayatın başladığı an belki de oydu. Ondan öncesi, başkalarının anlattığı anılar... Beni ilgilendirmeyen hikâyeler. Mesela adını bile hatırlamadığım bir halam, yıllar sonra beni gördüğünde şöyle dedi: “Ya iki yaşındaydın ya da daha küçük... Sağ elini sobada yakmıştın. Biz buz ararken, yoğurt mu sürsek doktora mı götürsek derken, seni odada tek bırakmışız. Döndüğümüzde bu kez sol elini de yakmışsın. Elinde buz, gözünde yaş, iki eline baka baka ağlıyordun.” Ben hiçbirini hatırlamıyorum. Ama bu hikâyeye inanıyorum. Çünkü ben olsam, sağ elim yandığında kendi kendime “Bu, sol elim de yanacak demek değil,” derdim. Hep öyle düşündüm. Hayatım boyunca doğruyu, yanlışın içinden çıkararak bulmaya çalıştım. İçimden gelen sese güvendim. Düşüncelerimi susturmak için yaşadım belki de. Ve eğer gerçekten sol elimi de sobaya uzattıysam… bunu düşünerek yapmışımdır. Adem amcam Güngören’de otururdu. Bizim için ne yakın ne uzak bir yerdi. N...
Oku »

Dünyanın En Tahmin Edilebilir Adamı

Yazan: -
Resim
Bu seninle değil benimle ilgili. Sen sadece bir sebepsin benim için. Beni bilirsin: tipi vasat, boyu kısa, kalıbı zargana. Hani şiddetli bir rüzgarda her an uçabilirim. Dışım içime sirayet etmiş, zavallının tekiyim. Sesimi çıkarıp hakkımı savunamam ama alttan almayı iyi beceririm. Ağzım laf yapmaz, zaten anlatacak pek bir şeyim de yoktur. Belki ‘iyi çocuk’ diye bahsederler arkamdan, kimseye ‘hayır’ diyemediğimden muhtemelen. Besbelliyim, merak edilecek bir şey yok hakkımda. Hep buralardayım, beni arayan eliyle koymuş gibi bulur. Elimden çok iş gelmez, ortalamanın bir tık üstünde veya bir tık altındayım. Ben dünyanın en tahmin edilebilir adamıyım. Kendimi aşağılayıp teselli beklediğimi sanma sakın, iyi özelliklerim de yok değil. Ama sen hep yetersizliğimi hatırlattın bana. Bende eksik ne varsa yüzüme vurdun. Oysa benim şikayetim yoktu, halimden memnundum. Rutinimden şaşmaz, evimden çıkmazdım. İnan bana ben böyle yıkık bir adam değildim. Beni sen bu hale getirdin. Seni görmeden hemen önc...
Oku »