Habersiz...

Merhabalar hanımlar ve beyler. Ben aranızda sizden habersizce gezen biriyim. Birinin bana işi düştüyse konuşurum ancak. Bazılarınıza da acılar yaşatmış olabilirim. Ben bu ülkenin en nadide şekilde büyütüp yetiştirdiği kiralık bir katilim. Adım Ejder. Soyadım var mı yok mu valla hatırlamıyorum. O kadar çok sahte kimlikle yaşadım ki şu hayatı soyadımı unutturdu. İsmimi de mesleğim yaşatıyor. Asıl işi öldürmek olsa da adımı yaşatır her daim. Bu arada biz kiralık katillerin öyle çok cahil sanattan anlamayan birileri olduklarını düşünmeyin. Yani en azından ben öyle değilim. İsmet Özel, Nazım Hikmet, Peyami Sefa, Cemal Süreya ve Turgut Uyar gibi adamları çok sever ve okurum.
 Beni bulmak isteyenler bilirler ki Üsküdar’da Baki abinin çay ocağındayımdır. Sabahtan akşama kadar orada oturur çay ve sigara içerim. Biri iş teklifi ile geldiği vakit Paşalimanı’na kadar yürüyerek detayları öğrenirdim. İşime çok saygılı bir adamım. Ne olursa olsun aldığım ihaleyi bitirirdim. Son anda kararından vazgeçenleri falan tanımazdım. Bugüne kadar bu prensibimi bozmadım hiç. Genellikle bana ihale getirenler bu dünyanın asıl pislikleriydi. Onların bizden tek farkı bizi kullanıyor olmalarıydı. En son biri geldi ve 11 yaşlarında bir çocuğu öldürmemi istedi. Çocuk görmemesi gereken bir şey görmüş. Ne gördüğünü bilmiyorum ama yapmak zorundayım. Çocuk Eyüp Sultan taraflarında takılıyormuş. Ya caminin orada olurmuş ya da mezarlıkta. Çoğunlukla kalabalık yerlerdeymiş. O yüzden bana gelmişler. Meslek hayatımda birçok farklı iş yaptım. Ama ilk defa bir çocuk gelmişti ihale olarak. Ne yapacağım konusunda kararsızdım. Kabul ettim işi Eyüp taraflarında dolanıyordum. Bana tarif ettikleri çocuğu diğer sokak çocukları sayesinde buldum. Çocuk meğerse mülteciymiş ve adı Ahmet’miş. Kimsesi yokmuş sadece kendi yaşlarında yine mülteci olan bir kız çocuğu varmış.
Bu çocuklar birbirlerini öyle bir sahiplenmiş aile olmuşlar ki hiç birbirlerinden ayrılmaz olmuşlar.
Şimdi ben bu çocuğu öldürmek zorundayım. O kadar da tatlı ki anlatamam. Bilirim kimsesiz büyümek nedir. Korktuğu, canı acıdığı zaman sığınacak bir yeri olmaması veya üşüdüğü vakit onu sarılmasıyla ısıtacak biri olmaması çok acı verici.